Errezeta

Gisatu mota hauek egiteko, hobe erabiltzen baditugu aurreko txerri hankak. Atzekoak baino haragi gehiago dute eta mamitsuagoak dira. Atzekoak gelatinatsuagoak dira, baina haragi gutxiago dute.

Kazola batean oliba olio xorta bat isuri eta alde guztietatik gorrituko ditugu hartan txerri hankak. Erne olio-zipriztinekin! Ongi txigortuta utziko ditugu. Koipe soberakina erretiratu eta baratxuri-burua, porrua eta tipulina irauliko ditugu kazolan. Irauli batzuk eman eta ur beroaz estaliko dugu guztia, 3 hatz gainetik. Gatz pixka bat eman eta kazola estalia utziko dugu guztia egosten hiru orduz, erdi irakinean. Ez presaka ibili, ile-apaindegira joan gaitezke bitarte horretan. Kazola ez da ur eskas geldituko (beraz, baten batek egon beharko du kazola kontzen), gaiak estaliko ditu beti eta lurrindu ahala berritu beharko da. Xamur daudelarik, kazolatik aterako ditugu txerri hankak.

Egosi diren salda iragaziko dugu ondoren, eta kazola garbi batean jarriko dugu ezti-ezti irakiten. Beren epelean utziko ditugu hankak eta, kontu handiz ez hausteko, saiatuko gara hezur eta kartilago guztiak banan-banan kentzen, bat bakarrik ere geldituko ez den arte, hanka itxura gorderik beti ere. Hezurgabetu ahala ipiniko ditugu hankak kazolan, beren zukuan, gelatina aska dezaten eta saltsa lodituz joan dadin. Gatz-puntua neurtu eta zuzenduko dugu gero.

Egosiak erosi badituzu, tipula saltsatan edo tomatetan jar ditzakezu bigundu arte. Onena ihori egin baino lehen irinaurreztatzea da, baina alferturik bazaude, hori ere ez.

Patata edo, hobe, sagar purearekin zerbitzatuko ditugu. Izena eman ezazue gero Behobia-Donostiarako, betekadaren ostean lehertu nahi ez baduzue.

Txerri hankak saltsan