Errezeta

Irina, gatza, azukrea eta legamia jarriko ditugu gopor batean, eta dena behatz-mamiekin xehatu. Orduan gutxika-gutxika ura gehituko dugu. Ur epela izan behar du, 30 bat gradutan, ez beroago, legamia ez hondatzeko. Hagaxka baten edo koilara baten laguntzarekin, ura gehituko dugu, irina-eta hartu arte. Ez dadila pikorrik sortu. Goporra zapi batekin estali eta pausatzen utzi dena ordu erdiz leku epel batean, ikuzgailua dugun gelan adibidez.

Orea hartzi dela ikusiko dugu, altxatzen dela, harrotu eta burbuilak egiten dituela.

Orduan zainzuriak garbituko ditugu. Beheko alde gogorra kendu, zainzuria behe-behetik tolestuz. Horrela zati ez hain gogorretik hauts dadin lortuko dugu. Labanarekin egingo bagenu, arrisku bat dugu, zainzuri puska samur bat kentzea, edo, kontrakoa, jan ezin daitekeen puska gogorregia kendu gabe geratzea. Gero, patata zuritzekoarekin, zainzuriari azala kenduko diogu, behe-behetik zainzuri-mutur aldera, baina muturretik zentimetro bateraino. Azala kenduko dugu, bada, baina kontuz, gehiegi kendu gabe. Zainzuriak, gero, 7-8 zm-ko makilatxotan moztu, eta hagitz lodiak baldin badira, luzetara, bi edo hiru puskatan.

Moztu eta gero, beraz, makilatxoak gazitu eta tenpuran murgildu, banaka-banaka, laster eta askatu gabe, muturretik hartuta, eta handik zartaginera, olio beroan frijitzeko. Berdin egingo dugu zainzuri guztiekin. Ateratzean, xukatu eta ongi kurruskari daudela jango ditugu.

Nahi izanez gero, romesco saltsarekin, alliolirekin edo tomate saltsa hotzarekin jan ditzakegu.